Ligtas Kayo Kung Matiya Kayong Nanghahawak - 1 Corinto 15:1-2

Base sa ebanghelyong kaniyang pinangaral at kanilang tinanggap (sinampalatayahan), masasabi ni Pablo na ang mga taga-Corinto ay “nakatindig” o “nanatili” sa kanilang kaligtasan. Ang kanilang posisyun ay sigurado, subalit ang kanilang karanasan ng pagliligtas na probisyon ng kaparehong ebanghelyo ay nakadepende sa kanilang maingat na panghahawak sa katotohanang ito. Ito ang dahilan kung bakit pinaalalahanan sila ni Pablo ng ebanghelyo na kaniyang ipinangaral sa v3-4: “na si Cristo ay namatay dahil sa ating mga kasalanan ayon sa mga Kasulatan, at Siya’y inilibing at Siya’y muling binuhay nang ikatlong araw ayon sa mga Kasulatan.” Ito ang parehong ebanghelyo ng kaniyang “tinanggap” sa unang bahagi ng kaniyang ministeryo (Gal 1:11-12; 2:16), “ipinangaral” sa kanila sa kaniyang unang pagbisita (Gawa 18:1-8), at ipinaliwanag sa kanila sa unang bahagi ng epistula (1 Cor 1:17-21; 2:5).

Ang salitang “ligtas” kung ganuon ay ginamit upang ilarawan ang karanasan ng pamumuhay ng mga katotohanan ng ebanghelyong naksentro sa kamatayan at pagkabuhay na mag-uli ni Jesucristo. Ang kamatayan at pagkabuhay na maguli ni Cristo ay hindi lamang basehan ng kaligtasan ng isang tao mula sa impiyerno, ito rin ang basehan ng pagkakakilanlan at karanasan ng isang Cristiano. Sa Roma 6:2-5 tinuturo ni Pablo na ang pakikiisa ng mga mananampalataya kay Cristo ay ang basehan ng buhay ng tagumpay sa kasalanan. Sa pagkamatay at pagkabuhay ni Cristo, ang mga nasa Kaniya ay namatay din sa kasalanan at sila ay ibinangong kasama Niya upang lumakad sa bagong buhay.

Walang maliligtas mula sa kasalanan malibang sila ay patuloy na ilakip ang kanilang sarili sa kamatayan at pagkabuhay na maguli ni Cristo na tinuro sa ebanghelyo. Ito ang ibig sabihin ni Pablo na “matiyaga ninyong iingatan ang salitang ipinangaral ko sa inyo.” Anumang depekto sa ebanghelyo o sa pagkalakip natin kay Cristo sa Kaniyang kamatayan at pagkabuhay na maguli ay magreresulta sa depektibong karanasang Cristiano. Sa madaling salita, kung ang mga taga-Corinto ay hindi magpapatuloy sa panghahawak sa ebanghelyong ipinangaral ni Pablo, sila ay “nanampalatayang walang kabuluhan” dahil ang kanilang inisyal na pananampalataya sa ebanghelyo ay hindi lilikha ng nakababanal na karanasan sa kanila, na isa sa mga resultang inaasahan. Ang terminong “walang kabuluhan” ay nangangahulugang hindi napakinabangan. Ginamit ito sa Bagong Tipan upang ilarawan ang isang bagay na hindi naabot ang inaasahang layon; hindi ito kailan man ginamit upang kwestiyunin ang realidad ng aksiyong inugnay dito (halimbawa, tingnan ang 1 Cor 15:10, 58). Kung itatanggi ng mga taga-Corinto ang pagkabuhay na mag-uli ni Cristo, hindi sila maliligtas sa makasalanang pamumuhay, na ginagawa ang kanilang inisyal na pananampalataya sa ebanghelyo na hindi umabot sa inaasahang resulta ng kanilang kabanalan.