Ang Pahayag 3:20 At Paghiling Kay Jesus na Pumasok sa Iyong Puso

Ang mga nagtatanggol sa imbitasyong “Hilingin si Jesus sa inyong mga puso” ay madalas sinisipi ang Pahayag 3:20. Ngunit sa pag-interpreta ng pasahe sa kaniyang konteksto, masusumpungan nating walang basehan sa imbitasyong ito.

Sa mas malawak na konteksto, ang aklat ng Pahayag ay sinulat ni Juan upang ipagbigay alam at ihanda ang mga mambabasa para sa mga huling araw (Pah 1:19). Sa loob ng pangkalahatang layuning ito, ang kabanata 2 at 3 ay tumatalakay sa mga kontemporaryong iglesia at kanilang kaniya-kaniyang sitwasyon. Anim sa mga iglesia ay hindi nakalulugod sa Panginong Jesucristo at sinabihang magsisi. Samantala ang Ebanghelyo ni Juan, na sinulat upang sabihin sa mga mababasa kung paano magkaroon ng buhay na walang hanggan (Juan 20:31), ay hindi kailan man gumamit ng salitang “magsisi” ngunit gumamit ng “manampalataya” nang halos isandaang beses bilang kundisyon sa kaligtasan. Ito sa kaniyang sarili ay sapat na rason upang huwag igaya ang ating mga imbitasyong ebanghelistiko mula sa mga salita ng Pahayag. Nang ang aklat ng Pahayag ay nag-alok ng malinaw na imbitasyon sa kaligtasan sa 22:17, inaalingawngaw nito ang mga imbitasyon ng Ebanghelyo ni Juan na “Halika” at “Kunin ang tubig ng buhay” (Juan 4:10; 6:37, 44, 65).

Maoobserbahan din natin na ang Pahayag 3:20 ay bahagi ng mensahe ni Cristo sa iglesia sa Laodicea. Ang mga iglesia ay binubuo ng mga mananampalataya, ngunit ang mga mananampalataya ay maaaring hindi nakalulugod sa Panginoon sa pamamagitan ng kanilang masuway na gawi at makasalanang pamumuhay (halimbawa ang iglesis sa Corinto). Ang mensahe sa mga ito at ibang masuway na mananampalataya sa Pahayag 2 at 3 ay hindi upang maligtas, kundi upang magsisi ng mga bagay na hindi nakalulugod sa Panginoon.

Ang mga mananampalataya sa Laodicea ay hindi mabuti o kapakipakinabang kay Cristo dahil sila ay malahiningang (maligamgam) tubig. Nais Niya sanang sila ay mainit o malamig, dahil alin man dito ay may pakinabang na gamit. Ang malahiningang tubig ay walang pakinabang, hindi masarap at kung ganuon ay iluluwa (v 15-16). Iniisip nilang wala silang kailangan sa kanilang relasyon sa Diyos ngunit ang pagsusuri ng Panginoon ay kabaligtaran (v17). Sa v18 pinayuhan sila ni Jesus na bumili ng ginto, damit at pampahid sa mata. Hindi ito nagbabanggit ng kaligtasan dahil ang kaligtasan ay sa biyaya at walang halaga. Binabanggit ni Jesus ang pagbayad ng halaga ng mga bagay na may espirituwal na halaga sa isang Cristiano. Ang karagdagang ebidensiyang sila ay mga mananampalataya ay ang muling pagbibigay ng Panginoon ng katiyakan sa v19 na ang Kaniyang pinagagalitan at tinatama ay ang Kaniyang minamahal. Ang utos na “magsikap at magsisi” ay inilarawan sa v20.

Ang v20 ay nagpapakita kung paano ang mga mananampalatayang ito ay makapagsisisi sa pagtugon sa imbitasyon ni Jesus na muling buhayin ang pakikisama sa Kaniya. Si Jesus ay pinalabas sa pakikisama ng iglesia, kaya Siya ay tumutuktok at humihiling na makapasok. Dahil sa ang iglesia ay binubuo ng mga indibidwal, ang imbitasyon ay sa kung sinuman sa iglesia na “makinig” at “magbukas ng pinto,” larawan ng pagtanggap. Ang pangakong resulta ay darating si Jesus upang pumasok sa kaniya. Mahalagang malaman ang orihinal na lenggwaheng ginamit ni Jesus. Hindi Niya sinabing “sa” kaniya na pagtukoy sa kontak (ito ay gagamit ng Griyegong eis), ngunit sinabi Niyang “sa” na may pakahulugang galaw palapit (na gumagamit ng Griyegong pros). Ang magkaibang empases ng dalawang preposisyon ay makikita sa Juan 6:35: “Ang lumalapit sa (pros) Akin ay hindi magugutom at ang sumasampalataya sa (eis) Akin kailan ma’y hindi mauuhaw.” Si Jesus ay lalapit sa kung nasaan ang mga taong tumatanggap (hindi pumasok sa loob) upang humapong kasama Niya.

Ang larawan ng humapong magkasama ay karaniwang biblikal at kultural na larawan ng pakikisama. Ang gantimpala ng pag-upong kasama ni Jesus sa Kaniyang luklukan ay hindi resulta ng kaligtasan, kundi gantimpala para sa isang mapanakop o mapagtagumpay na Cristiano (v21).